در ۱۸ ماه مه ۲۰۱۳، به همت انجمن «نه ما، نه سینما»، فیلم «گرترود» به کارگردانی کارل تئودور درایر، به نمایش گذاشته شد. پس از نمایش این فیلم، رامین جهانبگلو، پژوهشگر علوم سیاسی در دانشگاه یورک، پیرامون این فیلم سخنرانی کرد.
فیلم گرترود آخرین ساخته درایر در سال ۱۹۶۴ به روی پرده سینما آمد. در این فیلم گرترود به عشق آرمانی‌اش آن‌قدر اعتماد دارد که تمام زندگی‌اش و هر آن‌چه برای او به عنوان یک زن ارزش و اعتبار دارد (ثروت، همسرش را که وزیر است، مرد فرهیخته دیگری و یا حتا شاعری که عاشق اوست) کنار می‌گذارد. او هیچ چیز را به عشق ایده‌آل‌اش ترجیح نمی‌دهد و حتا در پیری تنها و منزوی شده کماکان به باورهایش وفادار می‌ماند.
جهانبگلو در ابتدای سخنانش به این نکته اشاره کرد که کارل تئودور در طول حیات حرفه‌ای‌اش تنها ۱۴ فیلم ساخت. مصائب ژاندارک که نمونه‌ای از سینمای صامت است یکی از مهم‌ترین آثار اوست که منبع الهام برای سینماگران بوده است. فیلم‌های درایر از نظر موضوع تنوع زیادی دارند و فیلم‌های تاریخی مثل ژاندارک تا فیلم‌های کمدی مثل ارباب خانه و حتا ژانر وحشت مثل خون‌آشام را در برمی‌گیرد.
No comments:
Post a Comment