We have a Pope

Season 9, Session 11 
Movie Title: We have a Pope, (Italy, 2012)
Director: Nanni Moretti
Speaker: Daniele Sanzone

About the speaker:
Daniele Sanzone is currently doing a PhD in Communication and Culture at York/Ryerson University in Toronto, researching Immigration, the new Italian Canadian Community and the future of ethnic media. Daniela has been a film critic and a journalist for many years, working for television and radio, print and online media, in Italy and Canada.

در هفته یازدهم فصلِ سینمای مستقلِ “نه‌ما‎‌نه‌سینما”، فیلمِ “ما یک پاپ داریم” به کارگردانی نانی مورتی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. “ما یک پاپ داریم” به داستان زندگی یک کاردینال سالخورده، ملویل، می‌پردازد که به دنبالِ انتخاب شدن به مقام پاپی از ایفای نقش خود خودداری می کند و خود را شایسته مقام پاپی نمی داند. با وجود تمام تلاش های کاردینال های دیگر او به شهر رم فرار کرده و با یادآوری دوران بچگی خود به تماشای تئاتر چخوف می نشیند.

سخنران جلسه، دانیل سانزونه، که از منتقدانِ باسابقه‌ی فیلم ایتالیایی ساکنِ تورنتو است، در دو سال قبل با خود کارگردان، نانی مورتی، بعد از اکران فیلم مصاحبه‌ای داشت. او در این جلسه اذعان داشت که مورتی از سیاسی‌ترین کارگردان های چپِ ایتالیایی است. به گفته‌ی سانزونه، هدفِ اصلی مورتی در فیلم فوق بیان ناتوانی قدرتمندان امروزی در اداره‌ی جامعه اطراف آنهاست. این نگرش با دید نشریه معروف “کایه دو سینما” پیرامون ارزش های فیلم همسو است. آنچه که در ادامه خواهد آمد خلاصه ای از نظریات این نشریه پیرامون فیلم فوق است.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Flowers of Shanghai

Season 9, Session 10 
Movie Title: Flowers of Shanghai, (Japan, 1998)
Director: Hsiao-hsien Hou
Speaker: Amirhassan Asgari

در هفته دهم از بررسی سینمای هنری مستقل،  گروه “نه‌ما‌نه‌سینما” به تماشای فیلمی از کارگردان تایوانی “هوشیا شین” به نام “گلهای شانگهای” نشست. فیلم “گل های شانگهای” روایتگر ارتباطِ افراد سرمایه‌دار و متمول تایوانی با زنانی روسپیست که به عنوان معشوق‌های این آقایان در خانه هایی به نام “مزون آف فلاورز” کار می کردند. “هوشیا شین” از کارگردانان مشهورِ اخیرِ تایوان است. اگر چه پدر و مادر او مهاجرانی هستند که به تایوان آمدند ولی‌ این کارگردان عاشقِ این کشور است و به فضای فرهنگی‌ تایوان علاقه خاصی‌ دارد. با ورود به صنعت سینما از سال ۱۹۷۳، در کارنامه خود فیلم های متعددی از موضوعات اجتماعی، تاریخی و فرهنگی‌ تایوان دارد. ۶ فیلم از کارها‌یش به جشنواره کن راه یافتند و جوایزی چون “پرایس آف ژوری” را دریافت کرده‌اند.

سخنرانی این هفته توسط امیرحسن عسگری با معرفی پیشینه تاریخی تایوان و خود کارگردان و صنعت سینمای تایوان شروع شد و با زوم روی المان های تکنیکی ساختِ فیلم ادامه پیدا کرد و در انتها با معرفی فیلم های اخیر این کارگردان به اتمام رسید. امیرحسن عسگری با نگاه به تاریخ تایوان، تایوان را کشوری با هویتِ مستقل ندانست. این کشور که در سابق قسمتی‌ از خاک چین بوده، بارها مورد حمله کشورهای هم مرز آبی‌ ـ مثل ژاپن ـ بوده است. چنین پیشینه‌ای وجودِ یک هویت مستقل را از بین می برد و به قولِ سخنران، هویتی برخاسته از تجارب اقتصادی و فرهنگی‌ با چین و ژاپن را ایجاد کرده است.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Holy Motors

Season 9, Session 9 
Movie Title: Holy Motors, (France, 2012)
Director: Leos Carax
Speaker: Mahmood Khoshchehreh

در هفته نهم بررسی‌ سینمای هنری مستقل، فیلم “موتور‌های مقدس” ساخته ی کارگردان مطرح فرانسوی لئوس کارکس با ارائه دکتر محمود خوشچهره به نمایش گذاشته شد. کارگردان این فیلم از جمله منتقدان و سناریست‌های بنام سال‌های اخیر سینمای فرانسه به شمار می آید که در کارنامه خود بازی در چند فیلم از اواسط دهه هشتاد و کارگردانی چند فیلم کوتاه و شش اثر بلند را دارد. او در کار‌های خود از ژان لوک گدار الهام زیادی گرفته است و از دنیس لاوانت به عنوان بازیگر اصلی‌ و جان اسکوفیر به عنوان فیلم بردار در بیشتر آثار خود استفاده کرده است.

در قسمت ارائه، دکتر خوشچهره، به تحلیل ساختاری فیلم پرداخت. او اذعان داشت که فیلم در قالبی اپیزودیک و در طول یک روز، به بررسی حوادث غیر منتظره‌ای که برای زندگی‌ قهرمان داستان در پاریس رخ می دهد می پردازد و در این کار با استفاده قوی و آگاهانه کراکس از دوربین، بازیگران، اشارات سینمایی و نماد‌ها روبروییم.

ادامه در هفته نامه شهروند

Memories of Murder

Season 9, Session 8
Movie Title: Memories of Murder, (South Korea, 2003)
Director: Bong Joon-ho
Speaker: Adam Nayman

About the speaker:
Adam Nayman is a film critic for the Grid and Cinema Scope in Toronto. He has contributed articles to the Globe and Mail, the National Post, the Village Voice and the Walrus. He is a programmer for the Toronto Jewish Film Society and has his M.A. in Cinema Studies from the University of Toronto.

 

نه ما نه سینما، شنبه ی این هفته، با نمایش فیلمی از کره ی جنوبی به کارگردانی بونگ جون هو، به نام «خاطرات یک قتل» که براساس یک داستان واقعی شکل گرفته بود و همچنین سخنرانی آدام نیمن استاد دانشگاه رایرسون برگزار شد.

وقتی سینما کره ی جنوبی را با کره ی شمالی مقایسه می کنیم، می بینم که تنها کره ی جنوبی توانسته به جایگاهی ارزشمند در صعنت سینما در یک سطح بین المللی دست پیدا کند. سینمای کره ی جنوبی با وجود چشیدن طعم دوره ای که از آن به عنوان”دوران طلایی” در صنعت سینما کره ی جنوبی  نام برده می شود (سال های بین 1950 تا 1960)، در سال های 1970 با افت کیفیت مواجه می شود. در نیمه دوم سال های 1970، به دلیل کنترل شدیدی که دولت روی سینمای کره ی جنوبی اعمال می کرد، تقریباً باعث ویرانی نوعی از فرهنگ فیلم شد که در سال های قبل تر به وجود آمده بود. از این دوره از صنعت سینما با نام “شصت سال زمستان در سینمای کره” نام برده می شود. سیستم سیاست حاکم در جامعه، که بر پایه اصول استبدادی و دیکتاتوری بود، باعث ایجاد نوعی رکود در سینمای کره شد که می توان این نوع رکود را نتیجه سانسور سیاست استبدادی موجود در کره ی جنوبی دانست. ولی بعد از سپری شدن این دوره ی سانسور، سینما وارد دوره ای تازه می شود که به نوعی، ترمیم کننده ی دوره ی پیشین رکود و افت سینمای کره است. 

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Memories

Season 9, Session 6

Movie Title: Uncle BoonmeeWho Can Recall His Past Memories , (Thailand, 2012)

Director: Apichatpong Weerasethakul

Speaker: Ehsan Lesani, Tayaz Fakhri

ونگوگ را که می­ شناسید؟ همان دیوانه‌ای که در دیوانه خانه نقاشی می کرد. چقدر خوب می شد اگر می‌توانستیم برای یک بار هم که شده «ونسان» را بدون «ونگوگ» ببینیم و هنر را بدون اساطیر آن! واقعاً چه اتفاقی‌ می افتاد اگر همه داستان‌های موجود درباره این نقاش ناامید یک بار از تابلو‌هایش پر می‌کشید؟! واقعاً می شود برای ثانیه‌ای هم که شده گوشِ بریده ونگوگ و زندگی‌ فقیرانه و دردمندانه او را فراموش کنیم و به بررسی‌ آثاری که آفریده بپردازیم؟! مگر می شود خلق اثر یک هنرمند بی‌ تأثیر از گذشته و وقایع ریز و درشت، اصلی‌ و فرعی که در زندگی‌ او اتفاق افتاده باشد؟ اصلاً از ونگوگ که بگذریم و پا به عرصه هنرمندان سینما بگذاریم، چه مثالی بهتر از بونوئل، کارگردان شهیر اسپانیایی؟ او که خواب‌ها و خیال‌هایش را وارد فیلم‌هایش می کرد! بونوئل در خاطرات خود می‌گوید: «یک بار به یک تهیه کننده مکزیکی گفتم: نگران نباشید، اگر فیلم کوتاه درآمد، یکی‌ از خواب‌هایم را در آن می گنجاند.» این مثال‌ها را زدیم که بگوییم بررسی‌ زندگی‌ هر هنرمند در حوزه‌ها و عرصه‌های مختلف هنری از نقاشی گرفته تا ادبیات، سینما و غیره، امری است ضروری بدین منظور که به ما درک بهتری از محصول تولید شده توسط خود او را می دهد.

با این مقدمه بد نیست که نگاهی‌ بیندازیم به زندگی Apichatpong Weerasethakul؛ که فیلمی از او در جلسه این هفته گروه فیلم «نه ما نه سینما» در دانشگاه تورنتو به نمایش درآمد. اپیچاتپونگ کارگردانی است تایلندی تبار، زاده شده در روستایی در شمال تایلند. پدر و مادر او پزشک بودند، اما وی به تحصیل در رشته معماری می‌پردازد و بعد از ورود به آمریکا در دهه نود، به تحصیل در رشته هنرهای تجسمی در دانشگاه شیکاگو مشغول می شود. آنجاست که با سینمای تجربی‌ و سینمای آوانگارد آشنا می شود. این کارگردان که تاکنون برنده دو جایزه مختلف از جشنواره کن شده، بیشتر از تکنیک‌های سینمای تجربی‌ در تولید آثارش استفاده می‌کند.

ادامه در هفته نامه شهروند