Chariots of Fire

Season 10, Session 9
Movie Title: Chariots of Fire, (UK, 1980)
Director: Hugh Hudson
Speaker: Siavash Joushaghani

Gallipoli

Season 10, Session 8
Movie Title: Gallipoli, (Australia, 1981)
Director: Peter Weir
Speaker: Amir Ganjavie

The Grey Fox

Season 10, Session 7
Movie Title: The Grey Fox, (Canada, 1987)
Director: Phillip Borsos
Speaker: Jamie Gaetz

About the speaker:
Having worked in public and private sectors, Jamie Gaetz’s career as project analyst, story editor, and script consultant eventually took her to Telefilm Canada, where she has worked for the last eight years. Winner of a CBC short story contest and, later, nominated for the prestigious Critic’s Prize in Quebec, Gaetz is a Communications graduate of Concordia University.

در هفته هفتم بررسی سینمای کانادا فیلم “روباه خا کستری” ساخته سال ١٩٨٢ از  فیلیپ بورسوس  پخش و به نقد گذشته شد. فیلم روباه خاکستری، پیرامون داستان زندگی راهزن معروف، بیل ماینر با بازی “ریچارد فارنز ورت “است که بعد از آزادی از زندان از امریکا به شهری معدنی در استان بریتیش کلمبیا می گریزد. داستان با علاقه مند شدن او به عکاس فمینیستی در همان منطقه ادامه و با تلاش برای ربودن قطارکه منجر به شکست و دوباره به زندان فرستادن او می شود خاتمه می یابد. این فیلم در مسابقه فیلم برتر کانادا “جنای” در سال١٩٨٢ در چند  قسمت کاندید شد و شش جایزه ازجمله جایزه بهترین فیلم و فیلم نامه را به نام خود کرد.

سخنران این هفته، جیمی گاتزاز منتقدان معروف کانادایی، در توضیح خود به بررسی ژانری فیلم، فضا پردازی  قوی، میزان مقبولیت فیلم در کبک و سایر مناطق کانادا، نحوه انتخاب بازیگر اصلی و تحلیل فیلم نامه پرداخت. او با اشاره به سه پرده ای  بودن داستان فیلم، عدم وجود کشش داستانی و حوادث  جلو برنده کافی، این عوامل را از نقاط ضعف نه تنها این فیلم بلکه سایر فیلم های سینمای کانادا دانست.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

I've Heard the Mermaids Singing

Season 10, Session 6
Movie Title: I've Heard the Mermaids Singing, (Canada, 1987)
Director: Patricia Rozema
Speaker: Kay Armatage

About the Speaker:
Kay Armatage has taught women’s studies, and film studies with a special interest in Canadian women’s cinema at the University of Toronto. Author of many books and TIFF programmer for over 20 years, she has received many honours including the YWCA Woman of Distinction Award.

Les ordres

Season 10, Session 5
Movie Title: Les ordres, (Canada, 1974)
Director: Michel Brault
Speaker: David Silcox

About the speaker:
Our special speaker of this week is David Silcox, whose career includes art critic, professor, Canada Council’s senior arts officer, deputy minister of Culture both provincially and federally, author of many books on artists: Christopher Pratt, Tom Thomson, David Milne, Emily Carr. A senior fellow of Massey College, Silcox was chairman of the board at the Canadian Film Development Corp. which helped fund Les Ordres.

در هفته پنجم بررسی‌ سینمای کانادا فیلم “سفارشات” ساخته فیلم ساز معروف کبکی “مایکل برو” پخش و مورد نقد قرار گرفت.  داستان فیلم  به بیان اتفاقات بحران اکتبر سال ۱۹۷۰ در استان کبک و استفاده دولت فدرال کانادا از قانونِ ویژه جنگ در برخورد با گروه چپ “ف‌‌-ل-کیو” که متهم به ربودن مسئولان دولتی بودند می‌باشد. فیلم با نشان دادن افراد بی‌گناهی که یک به یک و بدون هیچ اتهامی به زندان می افتند و بعد بدون هیچ توضیحی آزاد می شوند، سرنوشت و تجارب این افراد را از زاویه آنها به تصویر می‌کشد.

کارگردان این فیلم مایکل برو خود دارای سابقه‌ی طولانی در صنعتِ سینمای کانادا مخصوصا به عنوان، نویسنده، تهیه کننده و فیلمبردار در طول پنج دهه از سال پنجاه می‌باشد. او به خاطر کارگردانی این فیلم جایزه جشنواره کن‌ را در سال ۱۹۷۵ به خود اختصاص داد. برو از لحاظ سینمایی به خاطر استفاده از دوربین دستی‌ و مخصوصاً ساخت آثاری کوتاه و انتقادی بر خلاف جریان رایج مطرح است.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Les bons débarras

Season 10, Session 4
Movie Title: Les bons débarras, (Canada, 1974)
Director: Francis Mankiewicz
Speaker: Hooman Razavi

در هفته چهارم بررسی‌ سینمای کانادا فیلم “رهایی مطلوب” ساخته “فرانیس منکویتز”  فیلم سازی از استانِ کبک پخش و به نقد گذاشته شد. کارگردان فیلم از چهره‌های موفق دهه ۱۹۷۰-۱۹۹۰ سینمای کبک است که در کارنامه خود هشت اثر بلند سینمایی، چند مجموعه تلویزیونی و چند فیلم کوتاه را به جای گذشته است. او که در خانواده‌ای یهودی دوستدارِ هنر در شانگهای چین متولد شده، فیلم سازی را ابتدا در انگلیس و سپس در کبک با دستیار شدن و کمک به فیلم ساز دیگر کبکی “دنیس هرکس” و “جان سون” یاد گرفت و اولین فیلم بلند و موفق خود را به عنوان “زمان شکار” در سال ۱۹۷۳ به روی پرده برد. از خصوصیات فیلم‌های مطرح او می‌توان به نگاه انتقادی به فرهنگ کبکی و مخصوصا به نهاد خانواده و روابط میان افراد در آن بلخص از زاویه نگاه کودکِ درون داستان اشاره کرد.

سخنران این هفته، هومن رضوی پس از معرفی سینمای کبک و کانادا، به تاثیر پذیری این فیلم از حوادث تاریخی‌، سیاسی و اجتماعی جامعه کبک مخصوصا بحث استقلال این استان از سایر کانادا اشاره کرد و همچنین اذغان کرد که فیلم فوق هم زمان با رشد سینمای ملی‌ و انقلاب بی‌ سروصدای فرهنگی‌ در کبک شکل گرفت. او با توضیح فیلم‌های دیگر ساخته شده از این کارگردان، او را یک کارگردان مولف با نگاهی‌ انتقادی معطوف به فرهنگ کبک دانست.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

The Apprenticeship of Duddy Kravitz

Season 10, Session 3
Movie Title: The Apprenticeship of Duddy Kravitz (Canada, 1974)
Director: Ted Kotcheff
Speaker: Geoff Pevere

About the presenter:

The speaker, Geoff Pevere, needs no introduction to readers of the Toronto Star or The Globe and Mail. Canada’s foremost pop culture and film critic, Pevere has lived and breathed film since his student days. He is the author of four books on popular media, maintains several blog sites, has worked in radio, television and taught at several universities.

در هفته سوم سینمای کانادا، گروه نه‌ ما نه‌ سینما به بررسی فیلم “شاگردی دادی کراویتس” پرداخت. این فیلم که بر اساس کتابی‌ با همین اسم به نویسندگی م. ریچلر ساخته شده است، داستان یک جوان کلیمی از مونترال است که از انجام دادن هیچ کاری برای رسیدن به موفقیت، که در اینجا ثروت است، کوتاهی‌ نمی‌‌کند. این فیلم زیبای کانادایی که در سال ۱۹۷۴ در مونترال ساخته شده است، دریچه کوچکی به مشکلات زندگی جامعه اقلیت کلیمی در مونترال ۴۰ سال پیش باز می‌کند. داشتن زمین برای کشاورزی و مهمتر، برای هویت بخشیدن به اصالت از دست رفته این قوم مهاجر نقطه نگاه فیلم بود. از این رو، می توان فیلم “شاگردی دادی کراویتس” را در رده فیلم های درام خواند.

 این فیلم که از شرکت در جشنواره فیلم کن محروم شده بود، به تازگی، در همین جشنواره در ردیف فیلم های برجسته کلاسیک به نمایش درآمد. کارگردان فیلم، ویلیام کوچف که متولد تورنتو است، بیشتر به خاطر کارگردانی محصولات تلویزیونی در کشور انگلستان مشهور است. او در سال 1958 از کانادا به انگلستان مهاجرت کرد.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Goin' Down the Road

Season 10, Session 2
Movie Title: Goin' Down the Road, (Canada, 1970)
Director: Donald Shebib
Speaker: Donald Shebib

About the presenter:

The speaker is the director of the film, Don Shebib, who has worked steadily in Canada and the USA in film and television from the ’60s until now. In 1969, he teamed up with friends who, like himself, had a documentary background, and made Goin’ Down the Road for $68,000. He also co-wrote and edited the film.

در هفته دوم بررسی‌ سینمای کانادا با حضور جمعی از ایرانیان ساکن تورنتو فیلم “حرکت به سوی جاده” با حضور کارگردان دان شبیب به نمایش و نقد گذاشته شد.

دن شبیب دارای سابقه طولانی در ساختن، تدوین، تهیه کنندگی فیلم و آثار تلویزیونی از آغاز دهه شصت میلادی می‌باشد و نامی‌ مطرح در قسمت انگلیسی‌ زبان سینمای کانادا است. از ویژگی‌‌های مشخص فیلم‌های او، استفاده از موزیک و تدوین قوی، نشان دادن بخش‌های پایین و محذوف جامعه و تاکید او بر رابطه عمیق دوستی‌‌های مردانه است.

موضوع فیلم اکران شده پیرامون سفر دو جوان پر امید “پیت” و “جویی” از استان شرقی‌ نوا اسکوشیا به شهر تورنتو در اواخر دهه شصت میلادی می‌باشد و فیلم از چگونگی تلاش آن ها برای دست یافتن به زندگی‌ بهتر در شهر و مشکلات گوناگونی که در این مهاجرت با آن روبرو می‌شوند پرده بر می دارد.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Mon oncle Antoine

Season 10, Session 1
Movie Title: Mon oncle Antoine, (Canada, 1971)
Director: Claude Jutra
Speaker: Seth Feldman

About the presenter:

This week presenter, scholar, teacher, broadcaster and editor, Seth Feldman is a professor of Film Studies at York University and was the founder of York University’s Communications and Culture program and director of the Robarts Centre for Canadian Studies there. He was among the first to understand the growing importance of Canadian films in the 1970s and founded the Film Studies Association of Canada, of which he was also president. He published two anthologies of articles and studies of Canadian films: The Canadian Film Reader (1977 with Joyce Nelson) and Take Two (1984).

پس از رای گیری های انجام شده سینمای کانادا به عنوان موضوعِ فصل آینده گروه نه‌ما‌نه‌سینما انتخاب گردید و در سه ماه آینده هر هفته شنبه شب فیلمی کانادایی در این گروه پخش خواهد شد. طبق هماهنگی‌های انجام شده، اساتید و اعضای مختلفی از هنرمندان سرشناسِ تورنتویی مسئولیت سخنرانی پیرامون فیلم‌های فوق را برعهده خواهند داشت.

هفته اول بررسی‌ سینمای کانادا با نمایش و نقد فیلم “عمو آنتوان” ساخته کلود جترا کارگردان اهل کبک برگزار شد.

این فیلم ساخته ۱۹۷۱ با همکاری اداره ملی‌ سینمای کانادا در ارتباط با زندگی‌ پسر ۱۵ ساله ‌ای به نام “بنویت” است که شاهد تغییرات در محیط زندگی‌ خود در منطقه روستایی شمال کبک در دوران زمامداری نخست وزیر معروف و محافظه کار کبک ”موریس دوپلسیس” در دهه ۱۹۴۰ می‌باشد.

این هفته ‌ست فلدمن، که خود استاد دانشگاه یورک و محقق معتبر در ارتباط با سینمای کانادا می‌باشد، به ارائه این فیلم پرداخت. او با اشاره با اینکه داستان این فیلم در آن واحد دارای پیامی جهانی‌ و کبکی است، شخصیتِ کودک را به عنوان استعاره‌یی از آینده کبک که در حال حرکت به سمت جلو در تاریخ فرهنگی‌ خود است دانست. او همچنین با تاکید بر رئالیستی بودن این درام، انتخاب مکان داستان در منطقه معدنی در شمال کبک را با اعتصاب کارگری که در ان منطقه رخ داد مرتبط دانست.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Still Life

Season 9, Session 12
Movie Title: Still Life, (China, 2006)
Director: Jia Zhangke
Speaker: Han Zhang

About the presenter:

Han Zhang is the presenter of this week. Born in Yichang, a beautiful small city at the heart of China, Han is currently a PhD Candidate in the department of Communication and Culture at York University, Canada. She is a multidisciplinary artist whose work explores the subject of language, translation, meaning, and cross-culture communication. She questions the problematic issues in literary translation: loss of meaning, vulnerability of language structure, and subjectivity of interpretation. Her research explores the translatability of cultural discourse in the field of public health, aging and urban culture.

 در هفته چهاردهم و آخرین هفته از سری فیلم های  بررسی‌ سینمای مستقل، فیلم چینی‌ “زندگی‌ ساکن” به کارگردانی جیا ژانگ به نمایش در آمد و مورد تحلیل واقع شد.

کارگردان این فیلم از اعضای شاخص موج ششم سینمای چین می‌باشد، که در ابتدای کارنامه سینمایی خود با تاکید بر فرهنگ محلی استانش “شان شی‌‌” فیلم‌هایی‌ بدون مجوز از دستگاه مرکزی و با لحنی انتقادی به صورت زیرزمینی‌ ساخته است. او بعدا با توجه به تغییر در سیاست‌های دولت، مانند سایر کارگردانان، از سیستم سینمای دولتی خارج شد و تاکنون، چند مستند در مورد مسائل اجتماعی چین را به روی پرده  برده است.

فیلم اکران شده این هفته، درامی قوی در ارتباط با جدایی و فروپاشی خانواده، مهاجرت اجباری، از دست رفتن محل سکونت و شرایط کار سخت ساکنان و مهاجران شهر فنجی، به خاطر ساخته شدن سد بزرگ جرج در این شهر بود؛ که در آن کارگردان از دوربین دیجیتال، ریتم آرام، موزیکی نوستالژیک، حرکات دوربین هوشمندانه و انتخاب نماهای طبیعی و شهری فوق‌العاده برای تاثیر گذاری بهتر بر روی مخاطبان استفاده کرده بود.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Russian Ark

Season 9, Session 11

Movie Title: Russian Ark, (Russia, 2002)

Director: Alexander Sokurov

Speaker: Jessica Leonora

About the presenter:

Jessica Leonora is a PHD student in the Communication and Culture program at York University. Jessica has recently won a Joseph-Armand Bombardier Canada Graduate Scholarship for her doctoral work and has presented at various academic conferences including The Society For Cinema and Media Studies, Canadian Association of Cultural Studies, Film Studies Association of Canada and Canadian Association of Popular Culture.

هفته سیزدهم بررسی‌ سینمای مستقل با پخش و نقد فیلم “کشتی‌ روسی” ساخته الکساندر سوخوروف برگزار شد.  کارنامه سینمایی سوخوروف شامل بیش از چهل اثر بلند و مستند می‌باشد که تعدادی از آنها مثل فیلم “فاوست” برنده جوایز فستیوال های مطرحی مثل ونیز شده‌اند. سوخورف همچنین دوست کارگردان مطرح روسی آندره تارکوفسکی، کارگردان “آینه” است و از او الهام گرفته و در فیلم‌هایش علاقه‌مند به بررسی‌ موضوعاتی مرتبط با تاریخ نظامی و ارتشی زمان شوروی می‌باشد.

کشتی‌ روسی، فیلمی است که در ژانر درام تاریخی‌ قرار می‌گیرد که مشاهدات یک اشراف زاده فرانسوی را در یک پلان بلند ۹۶‌ دقیقه ای در بازدید از موزه دولتی هریمتاج در شهر سنت پطرزبورگ به تصویر می‌کشد. در طی اثر، بیننده  شاهد آثار زیبای هنری به خصوص در ارتباط با تاریخ روسیه در سیصد سال اخیر می باشد.

ارائه کننده این هفته جسیکا وایتهد در صحبت خود با اشاره به تاریخ سینمای روسیه و مخصوصا زمان شوروی به مرور و تاثیر آن‌ فیلم‌ها مخصوصا آثار سرگئی ایزنستاین و فیلم اکتبر بر فلسفه ساختن این فیلم پرداخت و این فیلم را نه نفی آن آثار بلکه ساخته‌ای با در نظر گرفتن  بستر سینمایی و زیبایی‌ شناسی روسی‌ دانست. او همچنین با اشاره به چگونگی‌ ساخته شدن فیلم در زمانِ محدود یک روزه، به شباهت‌های ساختاری فیلم مخصوصا فضاپردازی، مجموعه بازیگران، موزیک و استفاده از نماد‌های اسطوره یی مثل فرشته با سینمای دوران استالین پرداخت و از این لحاظ این فیلم را در امتداد با آن‌ دوره، با وجود عدم استفاده واضح از مونتاژ و همچنین ساختار ایدئولوژیک فیلم‌های آن دوران، تلقی‌ کرد.

ادامه در هفتهنامه شهروند

Tabu

Season 9, Session 10 
Movie Title: Tabu, (Purtugal, 2012)
Director: Miguel Gomes
Speaker: Mehdi Ganjavi

در هفته دوازدهم فصلِ سینمای مستقلِ “نه‌ما‎‌نه‌سینما”، فیلم تابو ساخته ی میگوئل گومز کارگردان پرتغالی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این فیلم در سال 2012 در لیست بهترین فیلم های سال sight and sound رده ی دوم را به خود اختصاص داد و در لیست بهترین فیلم های سال مجله ی کایه دو سینما نیز رتبه ی هفتم را به خود اختصاص داد و از محصولات مهم سال های اخیر سینمای پرتغال محسوب می شود.

سخنران این هفته مهدی گنجوی، دانشجوی مطالعات خاورمیانه ی دانشگاه تورنتو، بود. او در ابتدا به بررسی اقتصاد سینمای پرتغال در مقایسه با اقتصاد کشورهای دیگر اروپایی پرداخت. در ادامه توضیحاتی درباره ی روش کارگردانی این کارگردان و پروسه ی ساخته شدن این فیلم داد. بنا به نظر او، میگوئل گومز کارگردانی ست شیفته ی سینمای صامت. او از این سینما تحت عنوانِ سینمای “باستانی” یاد می کند. سینمایی باشکوه در گذشته ی ما که با “معصومیت” و “کودکی” ارتباطی مستقیم دارد. گومز در این فیلم درصدد ارتباط برقرار کردن و ادای دین کردن به این سینماست. از همین رو او به خصوص در بخش دوم این فیلم عناصر بسیاری از سینمای صامت را به مدد می گیرد.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

We have a Pope

Season 9, Session 11 
Movie Title: We have a Pope, (Italy, 2012)
Director: Nanni Moretti
Speaker: Daniele Sanzone

About the speaker:
Daniele Sanzone is currently doing a PhD in Communication and Culture at York/Ryerson University in Toronto, researching Immigration, the new Italian Canadian Community and the future of ethnic media. Daniela has been a film critic and a journalist for many years, working for television and radio, print and online media, in Italy and Canada.

در هفته یازدهم فصلِ سینمای مستقلِ “نه‌ما‎‌نه‌سینما”، فیلمِ “ما یک پاپ داریم” به کارگردانی نانی مورتی مورد بحث و بررسی قرار گرفت. “ما یک پاپ داریم” به داستان زندگی یک کاردینال سالخورده، ملویل، می‌پردازد که به دنبالِ انتخاب شدن به مقام پاپی از ایفای نقش خود خودداری می کند و خود را شایسته مقام پاپی نمی داند. با وجود تمام تلاش های کاردینال های دیگر او به شهر رم فرار کرده و با یادآوری دوران بچگی خود به تماشای تئاتر چخوف می نشیند.

سخنران جلسه، دانیل سانزونه، که از منتقدانِ باسابقه‌ی فیلم ایتالیایی ساکنِ تورنتو است، در دو سال قبل با خود کارگردان، نانی مورتی، بعد از اکران فیلم مصاحبه‌ای داشت. او در این جلسه اذعان داشت که مورتی از سیاسی‌ترین کارگردان های چپِ ایتالیایی است. به گفته‌ی سانزونه، هدفِ اصلی مورتی در فیلم فوق بیان ناتوانی قدرتمندان امروزی در اداره‌ی جامعه اطراف آنهاست. این نگرش با دید نشریه معروف “کایه دو سینما” پیرامون ارزش های فیلم همسو است. آنچه که در ادامه خواهد آمد خلاصه ای از نظریات این نشریه پیرامون فیلم فوق است.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Flowers of Shanghai

Season 9, Session 10 
Movie Title: Flowers of Shanghai, (Japan, 1998)
Director: Hsiao-hsien Hou
Speaker: Amirhassan Asgari

در هفته دهم از بررسی سینمای هنری مستقل،  گروه “نه‌ما‌نه‌سینما” به تماشای فیلمی از کارگردان تایوانی “هوشیا شین” به نام “گلهای شانگهای” نشست. فیلم “گل های شانگهای” روایتگر ارتباطِ افراد سرمایه‌دار و متمول تایوانی با زنانی روسپیست که به عنوان معشوق‌های این آقایان در خانه هایی به نام “مزون آف فلاورز” کار می کردند. “هوشیا شین” از کارگردانان مشهورِ اخیرِ تایوان است. اگر چه پدر و مادر او مهاجرانی هستند که به تایوان آمدند ولی‌ این کارگردان عاشقِ این کشور است و به فضای فرهنگی‌ تایوان علاقه خاصی‌ دارد. با ورود به صنعت سینما از سال ۱۹۷۳، در کارنامه خود فیلم های متعددی از موضوعات اجتماعی، تاریخی و فرهنگی‌ تایوان دارد. ۶ فیلم از کارها‌یش به جشنواره کن راه یافتند و جوایزی چون “پرایس آف ژوری” را دریافت کرده‌اند.

سخنرانی این هفته توسط امیرحسن عسگری با معرفی پیشینه تاریخی تایوان و خود کارگردان و صنعت سینمای تایوان شروع شد و با زوم روی المان های تکنیکی ساختِ فیلم ادامه پیدا کرد و در انتها با معرفی فیلم های اخیر این کارگردان به اتمام رسید. امیرحسن عسگری با نگاه به تاریخ تایوان، تایوان را کشوری با هویتِ مستقل ندانست. این کشور که در سابق قسمتی‌ از خاک چین بوده، بارها مورد حمله کشورهای هم مرز آبی‌ ـ مثل ژاپن ـ بوده است. چنین پیشینه‌ای وجودِ یک هویت مستقل را از بین می برد و به قولِ سخنران، هویتی برخاسته از تجارب اقتصادی و فرهنگی‌ با چین و ژاپن را ایجاد کرده است.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Holy Motors

Season 9, Session 9 
Movie Title: Holy Motors, (France, 2012)
Director: Leos Carax
Speaker: Mahmood Khoshchehreh

در هفته نهم بررسی‌ سینمای هنری مستقل، فیلم “موتور‌های مقدس” ساخته ی کارگردان مطرح فرانسوی لئوس کارکس با ارائه دکتر محمود خوشچهره به نمایش گذاشته شد. کارگردان این فیلم از جمله منتقدان و سناریست‌های بنام سال‌های اخیر سینمای فرانسه به شمار می آید که در کارنامه خود بازی در چند فیلم از اواسط دهه هشتاد و کارگردانی چند فیلم کوتاه و شش اثر بلند را دارد. او در کار‌های خود از ژان لوک گدار الهام زیادی گرفته است و از دنیس لاوانت به عنوان بازیگر اصلی‌ و جان اسکوفیر به عنوان فیلم بردار در بیشتر آثار خود استفاده کرده است.

در قسمت ارائه، دکتر خوشچهره، به تحلیل ساختاری فیلم پرداخت. او اذعان داشت که فیلم در قالبی اپیزودیک و در طول یک روز، به بررسی حوادث غیر منتظره‌ای که برای زندگی‌ قهرمان داستان در پاریس رخ می دهد می پردازد و در این کار با استفاده قوی و آگاهانه کراکس از دوربین، بازیگران، اشارات سینمایی و نماد‌ها روبروییم.

ادامه در هفته نامه شهروند

Memories of Murder

Season 9, Session 8
Movie Title: Memories of Murder, (South Korea, 2003)
Director: Bong Joon-ho
Speaker: Adam Nayman

About the speaker:
Adam Nayman is a film critic for the Grid and Cinema Scope in Toronto. He has contributed articles to the Globe and Mail, the National Post, the Village Voice and the Walrus. He is a programmer for the Toronto Jewish Film Society and has his M.A. in Cinema Studies from the University of Toronto.

 

نه ما نه سینما، شنبه ی این هفته، با نمایش فیلمی از کره ی جنوبی به کارگردانی بونگ جون هو، به نام «خاطرات یک قتل» که براساس یک داستان واقعی شکل گرفته بود و همچنین سخنرانی آدام نیمن استاد دانشگاه رایرسون برگزار شد.

وقتی سینما کره ی جنوبی را با کره ی شمالی مقایسه می کنیم، می بینم که تنها کره ی جنوبی توانسته به جایگاهی ارزشمند در صعنت سینما در یک سطح بین المللی دست پیدا کند. سینمای کره ی جنوبی با وجود چشیدن طعم دوره ای که از آن به عنوان”دوران طلایی” در صنعت سینما کره ی جنوبی  نام برده می شود (سال های بین 1950 تا 1960)، در سال های 1970 با افت کیفیت مواجه می شود. در نیمه دوم سال های 1970، به دلیل کنترل شدیدی که دولت روی سینمای کره ی جنوبی اعمال می کرد، تقریباً باعث ویرانی نوعی از فرهنگ فیلم شد که در سال های قبل تر به وجود آمده بود. از این دوره از صنعت سینما با نام “شصت سال زمستان در سینمای کره” نام برده می شود. سیستم سیاست حاکم در جامعه، که بر پایه اصول استبدادی و دیکتاتوری بود، باعث ایجاد نوعی رکود در سینمای کره شد که می توان این نوع رکود را نتیجه سانسور سیاست استبدادی موجود در کره ی جنوبی دانست. ولی بعد از سپری شدن این دوره ی سانسور، سینما وارد دوره ای تازه می شود که به نوعی، ترمیم کننده ی دوره ی پیشین رکود و افت سینمای کره است. 

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Uncle Boonmee Who Can Recall His Past Memories

Season 9, Session 6

Movie Title: Uncle BoonmeeWho Can Recall His Past Memories , (Thailand, 2012)

Director: Apichatpong Weerasethakul

Speaker: Ehsan Lesani, Tayaz Fakhri

ونگوگ را که می­ شناسید؟ همان دیوانه‌ای که در دیوانه خانه نقاشی می کرد. چقدر خوب می شد اگر می‌توانستیم برای یک بار هم که شده «ونسان» را بدون «ونگوگ» ببینیم و هنر را بدون اساطیر آن! واقعاً چه اتفاقی‌ می افتاد اگر همه داستان‌های موجود درباره این نقاش ناامید یک بار از تابلو‌هایش پر می‌کشید؟! واقعاً می شود برای ثانیه‌ای هم که شده گوشِ بریده ونگوگ و زندگی‌ فقیرانه و دردمندانه او را فراموش کنیم و به بررسی‌ آثاری که آفریده بپردازیم؟! مگر می شود خلق اثر یک هنرمند بی‌ تأثیر از گذشته و وقایع ریز و درشت، اصلی‌ و فرعی که در زندگی‌ او اتفاق افتاده باشد؟ اصلاً از ونگوگ که بگذریم و پا به عرصه هنرمندان سینما بگذاریم، چه مثالی بهتر از بونوئل، کارگردان شهیر اسپانیایی؟ او که خواب‌ها و خیال‌هایش را وارد فیلم‌هایش می کرد! بونوئل در خاطرات خود می‌گوید: «یک بار به یک تهیه کننده مکزیکی گفتم: نگران نباشید، اگر فیلم کوتاه درآمد، یکی‌ از خواب‌هایم را در آن می گنجاند.» این مثال‌ها را زدیم که بگوییم بررسی‌ زندگی‌ هر هنرمند در حوزه‌ها و عرصه‌های مختلف هنری از نقاشی گرفته تا ادبیات، سینما و غیره، امری است ضروری بدین منظور که به ما درک بهتری از محصول تولید شده توسط خود او را می دهد.

با این مقدمه بد نیست که نگاهی‌ بیندازیم به زندگی Apichatpong Weerasethakul؛ که فیلمی از او در جلسه این هفته گروه فیلم «نه ما نه سینما» در دانشگاه تورنتو به نمایش درآمد. اپیچاتپونگ کارگردانی است تایلندی تبار، زاده شده در روستایی در شمال تایلند. پدر و مادر او پزشک بودند، اما وی به تحصیل در رشته معماری می‌پردازد و بعد از ورود به آمریکا در دهه نود، به تحصیل در رشته هنرهای تجسمی در دانشگاه شیکاگو مشغول می شود. آنجاست که با سینمای تجربی‌ و سینمای آوانگارد آشنا می شود. این کارگردان که تاکنون برنده دو جایزه مختلف از جشنواره کن شده، بیشتر از تکنیک‌های سینمای تجربی‌ در تولید آثارش استفاده می‌کند.

ادامه در هفته نامه شهروند

New Life

Season 9, Session 5

Movie Title: New Life, (France, 2002)

Director: Philippe Grandrieux

Speaker: Azadeh Jafari

در هفته پنجم از فصل سینمای معاصرِ مستقل، شنبه شب فیلم «زندگی نو» با کارگردانی فیلیپ گراندریو نمایش داده شد. سخنران این جلسه، آزاده جعفری، ابتدا درباره سینمای گراندریو، ویژگی‌های آن و سه فیلم داستانی‌اش صحبت کرد و سپس بر «زندگی نو» متمرکز شد.

فیلیپ گراندریو از مدرسه‌ی سینمایی بلژیک فارغ التحصیل شده و در زمینه‌های مختلف فیلمسازی و هنرهای تجسمی کار کرده است: ویدیوآرت، اینستالیشن در گالری‌ها و موزه‌ها، مستندسازی و فیلم‌مقاله. در این میان سه فیلم داستانی بلند ساخته است: Sombre (1998) ، زندگی نو (2002) و دریاچه (2008). گراندریو همواره در پی ساختن زبان سینمایی جدیدی بوده است و سعی کرده با ترکیب سینمای داستانی و تجربی به فرم‌های روایی جدید و خلاقانه‌ای دست پیدا کند. و همین تجربه‌ها سینمایی به شدت رادیکال ساخته است که هم تحت تاثیر تاریخ سینماست و هم به سینمای آوانگارد آمریکا و بخصوص تصاویر شگفت‌انگیز و زیبای استن براکیج برمی‌گردد.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Fish Tank

Season 9, Session 4

Movie Title: Fish Tank, (England, 2009)

Director: Andrea Arnold

Speaker: Nasim Naghavi

 در چهارمین هفته از فصل سینمای معاصرِ مستقل، شنبه شب فیلم “آکواریوم” ساخته آندریا آرنولد کارگردان انگلیسی با سخنرانی نسیم نقوی به نمایش درآمد. وی با اشاره به اینکه به نظر او این فیلم داستان زندگی خود کارگردان است، سخنرانی خود را با مروری بر زندگی کارگردان شروع کرد. آندریا آرنولد متولد شهر دارتفورد در انگلستان است. فرزند ارشد مادر و پدری که در زمان تولد او 16 و 17 ساله بودند. مادرش او و سه خواهر و برادرش را بدون حضور پدر بزرگ می‌کند. مانند “میا”، دخترک فیلم آکواریوم، در 18 سالگی خانه را ترک کرده و به لندن می‌رود. بعد از ده سال کار تلویزیونی برای کودکان به لوس آنجلس می‌رود تا بیاموزد که چگونه متن‌هایی که در این ده سال نوشته بوده را به فیلمنامه تبدیل کند. آندریا آرنولد سه فیلم کوتاه و سه فیلم بلند در کارنامه خود دارد. سومین فیلم کوتاهش زنبور (Wasp) در سال 2005 برنده جایزه اسکار شد. اولین فیلم بلندش جاده قرمز (Red Road) را در سال 2006 ساخت که برنده هیات داوران جشنواره کن  و همینطور بفتا شد. آکواریوم (Fish Tank) دومین ساخته وی است که در 11 سپتامبر 2009 به نمایش درآمد. این فیلم برنده جوایز متفاوتی از جمله هیات داوران کن، بفتا و جشنواره فیلم‌های مستقل بریتانیا شده است. سومین و جدیدترین اثر آندریا آرنولد، “بلندی‌های بادگیر” بر اساس رمان مشهور “امیلی برونته” است که در سال 2011 به نمایش درآمد و در همان سال برنده جایزه‌ای در فستیوال فیلم وین شد.

ادامه در هفته نامه شهروند

Two Lovers

Season 9, Session 3

Movie Title: Two Lovers, (USA, 2008)

Director: James Gray

Speaker: Siavash Joushaghani

در هفته سوم از فصل سینمای معاصرِ مستقل، شنبه شب فیلم “دو عاشق” ساخته جیمز گری کارگردان آمریکایی با سخنرانی سیاوش جوشاقانی به نمایش درآمد. جیمز گری متولد شهر نیویورک، فارغ التحصیل رشته سینماست. او  از خانواده‌ای یهودی ـ روسی است که چهار فیلم قابل توجه از جمله “اودسی کوچک” ساخته سال ۱۹۹۴ را در کارنامه خود دارد.

سخنران این هفته، در صحبت‌های خود برروی جنبه‌های فلسفی‌ فیلم از جمله مسئله خودکشی، عاملیت انسان و مسئله مثلث عشقی فیلم با در نظر گرفتن این دو مسئله تمرکز نمود.

او ادعا کرد که  لنارد، قهرمانِ داستان بعد از صحنه‌ اولیه خودکشی‌، برای استقرار و دوباره فعال کردن احساسِ عاملیت خود سعی‌ در ارتباط هم‌زمان با دو دختر متفاوت در مسیر زندگی‌ خود کرد و این تلاش در نهایت به صورت تراژیک به انتخاب اجباری دختر اول که از لحاظ خانواد‌گی، مذهبی‌ به او نزدیک بود انجامید.

ادامه در هفته نامه شهروند

Paradise Love

Season 9, Session 2

Movie Title: Paradise Love, (Austria, 2011)

Director: Ulrich Seidl

Speaker: Amir Ganjavi

در هفته دوم سینمای معاصر فیلمِ “بهشت: عشق” اولریش سیدل در نه ما نه سینما مورد بازبینی و نقد قرار گرفت. سخنران این هفته نه ما نه سینما امیرگنجوی بود که ارائه خود را به توضیح در مورد فیلم، کارگردان و خصوصیات سینمای مستقل اتریش اختصاص داد.

بخش اول سخنرانی به سینمای مستقل معاصر اتریش اختصاص داشت. بر طبق نظر سخنران سینمای معاصر اتریش حسِ “بدی” را به تماشاگر می دهد. در این سینما انتقاد بی رحمانه و خستگی ناپذیری نسبت به طبیعتِ انسانی دیده می شود. کارگردان های اتریشی همانند میشائیل هانکه  به شدیدترین شکل ممکن بی رحمی انسانی را در فیلم های خود نشان می دهند. انسان های کارهای هانکه موجوداتی خود دوست و خبیثند که برای رسیدن به اهداف خود از هیچ کاری دریغ ندارند. در فیلم، “بازی جذاب” ما با دو کاراکتر خبیث روبرو هستیم که با زورِ اسلحه وارد فضای یک خانواده شده و به  اذیت  و آزار و در نهایت قتل اعضای خانواده می پردازند. سینمای هانکه در کارهای دیگری همانند “قاره هفتم”، “مخفی” و “ساعت گرگ”  به همین شکل با بی رحمی به انتقاد از ماهیت انسان پرداخته است. دلیل پیدایش چنین نگاهی چیست؟ به نظر گنجوی، برای درک دلایلِ وجود چنین سینمایی باید توجه کرد که که در کشور اتریش به دلیل رابطه گرم و دوستانه  با نازیسم در جریان جنگ جهانی دوم شرمساری عمیقی نسبت به هر آنچه که فرهنگِ اتریشی خوانده می شود، وجود دارد. در مواجهه با این خفت و خواری سینماگران معاصر به انواعِ مختلف به انتقاد از هر آنچه که فرهنگ اتریشی درنظر گرفته می شود، می پردازند.

ادامه در هفته نامه شهروند

Before Midnight

Season 9, Session 1

Movie Title: BeforeMidnight, (USA, 2013)

Director: Richard Linklater

Speaker: Hooman Razavi

پس از وقفه ای سه هفته ای از شنبه  گذشته شاهد آغاز فصل جدید گروه نه ما نه سینما با عنوان “سینمای مستقل معاصر” بودیم. در اولین هفته، فیلم روی پرده‌ی”قبل از نیمه شب” از کارگردان امریکایی ریچارد لینکلتر مورد بازبینی و نقد قرار گرفت. سخنران این هفته هومن رضوی بود که ارائه خود را به توضیح در مورد فیلم، کارگردان و خصوصیات سینمای مستقل آمریکا اختصاص داد.

در قسمت اول ارائه، رضوی با وجود مشکل بودن تعریف “سینمای مستقل”، امری که تئوریسین‌های فیلم هم به آن اذعان داشته اند، به تعریف خود پیرامون این نوع سینما پرداخت. بر طبق نظر او این نوع سینما بر مبنای مؤلفه‌های کیفی‌ نه کمّی‌ قابل درک است. همچنین او اذعان داشت که واژه سینمای “جایگزین”، گزینه مناسب تری برای اطلاق به فیلم‌های ساخته شده در این چارچوب است. از نظر او، سینمای مستقل باید هم از لحاظ فنی‌، بصری و ساختاری و هم از نظر محتوایی در تقابل با ساختارهای متداول سینمای رایج مین استریم هالیوود  باشد.

ادامه در هفته نامه شهروند

Gertrud

Season 8, Session 12 
Movie Title: Gertrud, (Denmark, 1964)
Director: Carl Theodor Dreyer
Speaker:

در ۱۸ ماه مه ۲۰۱۳، به همت انجمن «نه ما، نه سینما»، فیلم «گرترود» به کارگردانی کارل تئودور درایر، به نمایش گذاشته شد. پس از نمایش این فیلم، رامین جهانبگلو، پژوهشگر علوم سیاسی در دانشگاه یورک، پیرامون این فیلم سخنرانی کرد.

فیلم گرترود آخرین ساخته درایر در سال ۱۹۶۴ به روی پرده سینما آمد. در این فیلم گرترود به عشق آرمانی‌اش آن‌قدر اعتماد دارد که تمام زندگی‌اش و هر آن‌چه برای او به عنوان یک زن ارزش و اعتبار دارد (ثروت، همسرش را که وزیر است، مرد فرهیخته دیگری و یا حتا شاعری که عاشق اوست) کنار می‌گذارد. او هیچ چیز را به عشق ایده‌آل‌اش ترجیح نمی‌دهد و حتا در پیری تنها و منزوی شده کماکان به باورهایش وفادار می‌ماند.

جهانبگلو در ابتدای سخنانش به این نکته اشاره کرد که کارل تئودور در طول حیات حرفه‌ای‌اش تنها ۱۴ فیلم ساخت. مصائب ژاندارک که نمونه‌ای از سینمای صامت است یکی از مهم‌ترین آثار اوست که منبع الهام برای سینماگران بوده است. فیلم‌های درایر از نظر موضوع تنوع زیادی دارند و فیلم‌های تاریخی مثل ژاندارک تا فیلم‌های کمدی مثل ارباب خانه و حتا ژانر وحشت مثل خون‌آشام را در برمی‌گیرد.

ادامه در سایت رادیو زمانه
گزارش جلسه در هفته‌نامه شهروند

The Conformist

Season 8, Session 12 
Movie Title: The Conformist, (USA, 1970)
Director: Bernardo Bertolucci
Speaker: Alireza Namvar Haghighi

Mamma Roma

Season 8, Session 11 
Movie Title: Mamma Roma, (USA, 1962)
Director: Pier Paolo Pasolini
Speaker: Angelica Fenner

در شنبه ای که گذشت  فیلم “ماما روما” به کارگردانی “پیر پائولو پازولینی” در نه ما نه سینما به نمایش گذاشته شد. ارائه گر این فیلم، دکتر آنجلیکا فنر، به بررسی دیدگاه های ایدئولوژیک این فیلم از منظر طبقاتی ـ مارکسیستی پرداخت.

 خانم  فنر دکترای خود را در ادبیات تطبیقی آلمانی اخذ کرده و سپس به تدریس در همین حوزه با گرایش مطالعات فیلم های فرانسوی و ایتالیایی در دانشگاه مینه سوتا، ایالات متحده، پرداخته است. او پس از ملحق شدن به دپارتمان مطالعات آلمانی، در بخش پژوهش های سینمایی دانشگاه تورنتو به تدریس در زمینه تاریخ فیلم و سینما در آلمان، مطالعات قومی و نژادی، سینمای جهانی، تئوری فیلم، مستندسازی و مطالعات جهانی سازی مشغول شد.

ماما روما، شخصیت اصلی داستان، زنی است که با تن فروشی توانسته است از طبقه ای فرودست خود را به یک سبزی فروش دوره گرد ارتقا دهد و همراه با  پسر ١٦ ساله اش به محله ای بهتر نقل مکان کند. آشنایی “اوتوره” پسر این زن با دختری به نام “برونه” که در ظاهر مقدمه رابطه ای صمیمی و صادقانه است ماما روما را نگران و وادار به دخالت برای دور کردن برونه از زندگی فرزندش می کند. همچنین برای سرگرم کردن اوتوره به مشغولیات زندگی او در فکر پیدا کردن کسبه ای برای فرزندش می افتد که در این راه مجبور به طراحی حقه ای می شود که او را وادار به همکاری با شخصیت های پیشین زندگی اش می کند. این کوشش ها به تعبیری برای سوق دادن اتوره به زندگی بورژوایی است که کار و تحصیل از جمله مهمترین دغدغه های آن است.

ادامه در هفته‌نامه شهروند

Raise the Red Lantern

Season 8, Session 10

Movie Title: Raise the Red Lantern, (France, 1991)

Director: Zhang Yimou

Speaker: Hamid Parnian

روز شنبه هفته گذشته ”نه ما نه سینما” شاهد نمایش فیلم “فانوس قرمز را بیافروز” به کارگردانی  ژانگ ییمو بود که از زاویه فمینیستی، توسط دو سخنران دعوت شده هومن رضوی و حمید پرنیان نقد و آنالیز گردید.

ژانگ ییمو از نسل پنجم فیلم سازان چینی‌ و فارغ التحصیل آکادمی فیلم پکن در دهه ۸۰ میلادی است، و در کارنامه درخشان او آثاری مثل سر قو (۱۹۸۷)، چی‌ جوو (۱۹۹۲)، سه‌گانه شانگهای(۱۹۹۵)، قهرمان (۱۹۹۵) و خنجرهای پرنده (2004) به چشم می خورد. ژانگ ییمو علاوه بر کارگردانی، به عنوان نویسنده، بازیگر، فیلمبردار و طراح اپرا، باله‌ و برنامه‌های موزیکال هم فعال بوده است و به خاطر همین مهارت ها و تجربیات، نقش کارگردانی را در اجرای برنامه اختتامیه المپیک آتن در سال ۲۰۰۴ و همچنین در پکن در سال ۲۰۰۸ به عهده داشته است.

در این فیلم، که به موضوع چند همسری در جامعه فئودالی چین در سال های نزدیک به ۱۹۲۰ می‌پردازد، کارگردان به تمامی روابطِ نابرابر لایه‌های این مجموعه و جامعه، که شامل ستم و استثمار زنان در این سیستم بسته می شد، پرداخته و آن را به تصویر کشیده است.

در بخش اول ارائه، موضوعاتی در ارتباط با تاریخِ جنبش فمینیستی، اهداف روش نقد فمینیستی، و چگونگی‌ ایجاد آن به عنوان چالشی بر سینمای پدرسالار مطرح شد.

ادامه در هفتهنامه شهروند

The Red and the White

Season 8, Session 9

Movie Title: The Red and the White (USA, 1967)

Director: Miklos Jancso

Speaker: Mahmood Khoshchehreh

شنبه‌ی گذشته، ۲۰ آوریل، در جلسه‌ی نهم از فصل هشتم گروه فیلم نه ما نه سینما به تماشای فیلم سرخ و سفید، اثر میکلوس یانچو (۱۹۶۷، مجارستان) نشستیم. در این فیلم با این پرسش روبرو می‌شویم که مفهوم جنگ چیست؟ در پایان، محمود خوش‌چهره، دکترای ادبیات انگلیسی و مطالعات فرهنگی از دانشگاه مک‌مستر، به سخنرانی درباره‌ی سینمای یانچو پرداخت.

خوش‌چهره بحث خود را با ارائه‌ی مقدمه‌ای از پس‌زمینه‌ی تاریخی ـ اجتماعی که یانچو فیلم خود را در آن ساخت، آغاز کرد. در سال ۱۹۵۶ گروهی از مردم و دانشجویان مجار علیه دولت وقت کشور که مورد حمایت رژیم شوروی سابق بود دست به قیام زدند که نتیجه‌ی این جنبش به قدرت رسیدن ایمره ناگی بود. در این دوره که مصادف با آغاز کار سینمایی یانچو بود، آزادی‌های اجتماعی بیشتری در مجارستان برقرار شد و یانچو کار خود را با ساختن مستند آغاز کرد. از عوامل تاثیرگذار بر یانچو می‌توان به نظریه‌پرداز معروف، بلا بالاش، و فیلسوف مجار، گئورگ لوکاچ، اشاره کرد که نظریات آن‌ها بر نسل جوان فیلم‌سازان مجار، از جمله یانچو، تاثیر به‌سزایی داشت. دیگر مورد شایان ذکر در آن دوره این بود که سینمای مجارستان ارتباط خود را با جمع‌های‌ ادبی‌ قطع کرد؛ حتا  خود یانچو زمانی‌ قصد ساختن فیلمی بر اساس یک رمان مشهور را داشت که این کار عملی‌ نشد و او از این بابت خود را خوش‌اقبال دانست. با این مقدمه می‌توان سینمای یانچو را “سینمای جدال سیاسی ـ اجتماعی” نام گذاشت.

ادامه در هفتهنامه شهروند

Opening Night

Season 8, Session 8

Movie Title: Opening Night, (Sweden, 1977)

Director: John Cassavetes

Speaker: Parviz Jahed

در این جلسه، “نه ‌‌ما ‌‌‌نه‌‌ سینما” میزبان منتقد شناخته شده‌ی سینما پرویز جاهد بود. پرویز جاهد دارای مدرک دکترا از دانشگاه  وست‌ مینستر انگلیس است و با ‌‌رسانه‌ها و مجلاتی چون بی بی سی، رادیو زمانه و سینما چشم همکاری می کند. “نه ما نه سینما” با کمک کانون کتاب تورنتو پشتیبانی مالی سفر پرویز جاهد از لندن به تورنتو را بر عهده داشت. این جلسه شنبه‌ی گذشته، ساعت ۰۰ :۶ عصر در ساختمان اویز‌ی دانشگاه تورنتو، با حضور پرشور علاقه‌مندان به سینما و هنرمندانی چون لون هفتون (هنرپیشه‌ی فیلم فت شیکر) برگزار شد. فیلم “اپنینگ نایت” ساخته‌ی جان کاساواتیس در این جلسه به نمایش درآمد و سپس جاهد به معرفی این کارگردان و سبک سینمایی او به همراه توضیحاتی درباره‌ی فیلم پرداخت.

جان کاساواتیس متولد ۱۹ دسامبر‌۱۹۲۹در شهر نیویورک و درخانواده‌ای یونانی‌تبار است. وی پس از تحصیل در رشته‌ی هنر به تدریس روش های بازیگری پرداخت. این تجربیات ایده‌ی ساختن فیلم سایه‌ها را به او داد. اگرچه این فیلم نتوانست توجه زیادی در آمریکا جلب کند؛ اما جایزه‌ی جشنواره‌ی ونیز در سال بعد را از آن خود کرد. کاساواتیس پس از این فیلم به بازی در فیلم های مختلف در سینمای هالیوود پرداخت و با هزینه‌ای که از بازی دراین فیلم‌ها به دست آورد به یک فیلم ساز مستقل تبدیل شد.  سرانجام بیماری کبدی بر اثر مصرف زیاد الکل باعث مرگ او در سن ۵۹ سالگی گشت. کاساواتیس هم اکنون به عنوان یک پدر‌خوانده در سینمای مستقل شناخته شده است. از جمله فیلم های کاساواتیس می توان  به دردسر بزرگ، زنی تحت تاثیر(مدهوش)، جریان‌های عشق، و قتل یک شهروند چینی اشاره کرد. فیلم اپنینگ نایت ساخته‌ی سال ١٩٧٧ درباره‌ی هنرپیشه‌ی زنی ست که در حال تمرین برای بازی در یک تئاتر است. در این تئاتر زنی که حاضر به پذیرفتن بالا رفتن سن خود نیست با مرگ  تصادفی دختر جوانی روبرو می شود که باعث آشفتگی های شخصی و حرفه‌ای در زندگی وی می شوند.

ادامه در هفتهنامه شهروند

Viridiana

Season 8, Session 7

Movie Title: Viridiana, (Spain, 1961)

Director: Luis Bunuel

Speaker: Arash Azizi

فیلم های بونوئل را  به سختی می توان در یکی از  انواع ژانرها یا جریان های متداول سینمایی  رده بندی کرد. او یکی از برجسته ترین نماینده  های مکتب سورئالیسم در سینماست. جانمایه هنر بونوئل عصیان و طغیان بر قراردادهاست. او تا واپسین دم زندگی اش، عصیانگری سخت و سازش ناپذیر باقی ماند. عصیان گری با شخصیت چندگانه و گاه متناقض، که او را از ارزیابی های عام و قالبی دور می کند. آنارشیستی که از آشوب و ناآرامی وحشت دارد. کمونیستی که از راه و روش کمونیستی بیزار است. نهیلیستی که به ارزش و سنت های انسانی سخت پای بند است و به فرهنگ و مدنیت عشق می ورزد. آدم بی ایمانی که عقیده دارد: «هر آنچه مسیحی نباشد با من سخت بیگانه است» . بی تردید همین  نگرش های پردامنه،  از او فردی منحصر به فرد ساخته است. از دیدگاه دیگر جایگاه  تاریخی بونوئل، غیر قابل اغماض است. او نماینده کاملی از هنرمندان و روشنفکران جمهوری خواه اسپانیا در سال های قبل از جنگ جهانی دوم است. نسلی که با پیروزی دیکاتوری فرانکو  شکست خورد، اما از پای نایستاد.

سال ها بود که همه منتقدان سینمایی می دانستند که هر آن چه او آفریده است، در ژرفای ذهنیت او  و زندگی خصوصی اش ریشه دارد، خاطرات شخصی و تخیل قوی و لجام گسخته ای که هم در تنیده شده است، رد پای گاه و بی گاه خواب ها و رویاهایی که در آثارش می بینیم، همه و همه از تخیل  ژرف او اشباع شده اند.”1

بونوئل خود می گوید “خواب هایم را دوست دارم. حتی اگر کابوس باشند، که بیشتر وقت ها هم هستند. خواب هایم انباشته از دردسرهایی است که برایم آشنا  هستند. اما این هیچ برایم اهمیتی ندارد.  این عشق سودایی به رویا و کیفیت خواب دیدن، بدون هیچ اصراری به تعبیر آن، یکی از انگیزه های اصلی گرایش من به سورئالیسم بوده است. من بعدها رویاهایم را وارد سینما کردم و همیشه کوشیده ام از تغبیر و توضیح آن ها، که  در فیلم های سینمایی رایج هستند،  خودداری کنم”

ادامه در هفتهنامه شهروند